Page 174 - Ath Airport Profile
P. 174
The Hotel Explora on Lago Peho, in THIS PAGE: MACDUFF EVERTON/CORBIS/APEIRON, RIGHT PAGE CLOCKWISE FROM TOP L: ROB HOWARD/CORBIS/APEIRON, ROBERT HARDING WORLD IMAGERY/CORBIS/APEIRON, JANET JARMAN/CORBIS/APEIRON, TED LEVINE/ZEFA/CORBIS/APEIRON
Torres del Paine National Park. Right
page clockwise from left: A typical
gaucho, horses, a sheepherder
drinking yerba, the Suspension
Bridge at Torres del Paine
Το ξενοδοχείο Explora στο Εθνικό
Πάρκο Torres del Paine. Στην
απέναντι σελίδα δεξιόστροφα:
Τυπικός Αργεντίνος gaucho, άλογα,
βοσκός που πίνει yerba και η
κρεμαστή γέφυρα στο Torres del
Paine del Paine
that his could not possibly be the last stop before E κανε παγωνιά όταν ξύπνησα με το sleeping γωμένες βουνοκορυφές. Ακόμα και η φύση σιγούσε,
Antarctica. For one thing, it’s not very cold—even bag μου μισάνοιχτο. Αν δεν ήταν ο ψυχρός, σε αυτή την άμεση συναλλαγή ανάμεσα στα αστέρια
in winter it doesn’t often dip below freezing—and παγωμένος αέρας που έμπαινε μέσα, θα και μένα, ολομόναχο στην άκρη της Γης.
secondly, there are a surprising number of people είχα αποκοιμηθεί όλη τη νύχτα. Απόλυ- Η Παταγονία υπήρξε πάντα καταφύγιο για εκείνους
living in this former prison colony, boasting, most τη ησυχία γύρω, μόνο το αχνό ψιθύρισμα ενός πα- που ψάχνουν την παρηγοριά που προσφέρουν τα
notably, a decent hospital and a marvellous hotel. γωμένου ποταμιού κάπου μακριά. Ήταν καλό που απόμερα μέρη. Οι Ισπανοί εξερευνητές που κατέ-
The Los Cauquenes Resort and Spa is a sprawling δεν συνέχισα να κοιμάμαι. Περίμενα όλο το βρά- βηκαν από το πλοίο του Μαγγελάνου υπήρξαν οι
wooden structure overlooking the Beagle Channel, δυ γι’ αυτό το θέαμα, όμως έπειτα από μια επίπο- πρώτοι Δυτικοί που αντίκρισαν αυτή τη γη, την οποία
penned in by the towering Andes. Walking through νη μέρα πεζοπορίας δεν μπορούσα να κρατήσω τα ονόμασαν με το ίδιο όνομα που χρησιμοποιούσαν
the entrance and heading toward its modern lounge μάτια μου ανοιχτά για πολύ μετά το ηλιοβασίλεμα, οι ιθαγενείς που την κατοικούσαν. (Ο Patagon εί-
that looks over the sea, I knew this was the only το οποίο αυτή την εποχή του χρόνου στην Πατα- ναι ένας μυθικός γίγαντας σε μια από τις αγαπημέ-
way to enjoy the “fin del mundo”—to sit by the γονία είναι κατά τις 9 μ.μ. Με μερικά μόνο σύννεφα νες νουβέλες του Μαγγελάνου). Στους επόμενους
fireplace with a glass of Argentine wine and once στον ουρανό -σπάνιο φαινόμενο σε αυτό το βροχε- αιώνες, απένταροι Ουαλοί πρόσφυγες ίδρυσαν εδώ
again ponder the adventures before me. ρό μέρος του κόσμου- έψαξα για ψηλότερα εδάφη μικροσκοπικά χωριά. Τους ακολούθησαν Αργεντι-
I had always wanted to see the orcas and sea wolves. ώστε να έχω καλύτερη θέα. νοί, που το έσκασαν από τη φονική χούντα της χώ-
One option would be to take a ferry southward to Κουμπώνοντας το fleece μπουφάν μου, σκαρφάλω- ρας τους. Έχτισαν ζεστά, ξύλινα σπιτάκια στις όχθες
the outlying islands where they play in these exotic σα σε ένα μικρό ύψωμα, με ένα δέντρο legna στην των γαλάζιων λιμνών, περιτριγυρισμένα από φυσι-
southern waters, or I could even board a ship to κορυφή του, και από εκεί είδα να λάμπει το Άγιο Δι- κή ομορφιά και από πολλά περισσότερα ξύλα από
Antarctica. Otherwise I might climb aboard the σκοπότηρο που είχα έρθει από τόσο μακριά να δω: ο όσα χρειάζονταν για να περάσουν τον χειμώνα. Για
famous End of the World train and wander around Σταυρός του Νότου στον νυχτερινό ουρανό. Το μο- εκείνους, η αίσθηση της μοναξιάς κρατά μέχρι σήμε-
Tierra del Fuego National Park. ναδικό φως που απάλυνε λίγο τη λάμψη του ήταν ρα, αφού σε μια έκταση από στέπες, βουνά και δάση
But I had finally come to the realisation that going το αχνό φεγγαρόφωτο που αντανακλούσε στις πα- οκτώ φορές όσο το μέγεθος της Ελλάδας, κατοικούν
further south doesn’t always mean getting further
away. Instead, I settled on a memorable dinner of Patagonia has always been
Chilean sea bass at the hotel’s exquisite restaurant, a refuge for those seeking
overlooking the whitecaps through the Beagle Channel the solace of remote spaces
and the snowy peaks in the distance.
At night, I put on a pair of swim shorts here and dipped
into what has to be the world’s southernmost heated
pool, closed my eyes and was truly alone, at last.
174
Torres del Paine National Park. Right
page clockwise from left: A typical
gaucho, horses, a sheepherder
drinking yerba, the Suspension
Bridge at Torres del Paine
Το ξενοδοχείο Explora στο Εθνικό
Πάρκο Torres del Paine. Στην
απέναντι σελίδα δεξιόστροφα:
Τυπικός Αργεντίνος gaucho, άλογα,
βοσκός που πίνει yerba και η
κρεμαστή γέφυρα στο Torres del
Paine del Paine
that his could not possibly be the last stop before E κανε παγωνιά όταν ξύπνησα με το sleeping γωμένες βουνοκορυφές. Ακόμα και η φύση σιγούσε,
Antarctica. For one thing, it’s not very cold—even bag μου μισάνοιχτο. Αν δεν ήταν ο ψυχρός, σε αυτή την άμεση συναλλαγή ανάμεσα στα αστέρια
in winter it doesn’t often dip below freezing—and παγωμένος αέρας που έμπαινε μέσα, θα και μένα, ολομόναχο στην άκρη της Γης.
secondly, there are a surprising number of people είχα αποκοιμηθεί όλη τη νύχτα. Απόλυ- Η Παταγονία υπήρξε πάντα καταφύγιο για εκείνους
living in this former prison colony, boasting, most τη ησυχία γύρω, μόνο το αχνό ψιθύρισμα ενός πα- που ψάχνουν την παρηγοριά που προσφέρουν τα
notably, a decent hospital and a marvellous hotel. γωμένου ποταμιού κάπου μακριά. Ήταν καλό που απόμερα μέρη. Οι Ισπανοί εξερευνητές που κατέ-
The Los Cauquenes Resort and Spa is a sprawling δεν συνέχισα να κοιμάμαι. Περίμενα όλο το βρά- βηκαν από το πλοίο του Μαγγελάνου υπήρξαν οι
wooden structure overlooking the Beagle Channel, δυ γι’ αυτό το θέαμα, όμως έπειτα από μια επίπο- πρώτοι Δυτικοί που αντίκρισαν αυτή τη γη, την οποία
penned in by the towering Andes. Walking through νη μέρα πεζοπορίας δεν μπορούσα να κρατήσω τα ονόμασαν με το ίδιο όνομα που χρησιμοποιούσαν
the entrance and heading toward its modern lounge μάτια μου ανοιχτά για πολύ μετά το ηλιοβασίλεμα, οι ιθαγενείς που την κατοικούσαν. (Ο Patagon εί-
that looks over the sea, I knew this was the only το οποίο αυτή την εποχή του χρόνου στην Πατα- ναι ένας μυθικός γίγαντας σε μια από τις αγαπημέ-
way to enjoy the “fin del mundo”—to sit by the γονία είναι κατά τις 9 μ.μ. Με μερικά μόνο σύννεφα νες νουβέλες του Μαγγελάνου). Στους επόμενους
fireplace with a glass of Argentine wine and once στον ουρανό -σπάνιο φαινόμενο σε αυτό το βροχε- αιώνες, απένταροι Ουαλοί πρόσφυγες ίδρυσαν εδώ
again ponder the adventures before me. ρό μέρος του κόσμου- έψαξα για ψηλότερα εδάφη μικροσκοπικά χωριά. Τους ακολούθησαν Αργεντι-
I had always wanted to see the orcas and sea wolves. ώστε να έχω καλύτερη θέα. νοί, που το έσκασαν από τη φονική χούντα της χώ-
One option would be to take a ferry southward to Κουμπώνοντας το fleece μπουφάν μου, σκαρφάλω- ρας τους. Έχτισαν ζεστά, ξύλινα σπιτάκια στις όχθες
the outlying islands where they play in these exotic σα σε ένα μικρό ύψωμα, με ένα δέντρο legna στην των γαλάζιων λιμνών, περιτριγυρισμένα από φυσι-
southern waters, or I could even board a ship to κορυφή του, και από εκεί είδα να λάμπει το Άγιο Δι- κή ομορφιά και από πολλά περισσότερα ξύλα από
Antarctica. Otherwise I might climb aboard the σκοπότηρο που είχα έρθει από τόσο μακριά να δω: ο όσα χρειάζονταν για να περάσουν τον χειμώνα. Για
famous End of the World train and wander around Σταυρός του Νότου στον νυχτερινό ουρανό. Το μο- εκείνους, η αίσθηση της μοναξιάς κρατά μέχρι σήμε-
Tierra del Fuego National Park. ναδικό φως που απάλυνε λίγο τη λάμψη του ήταν ρα, αφού σε μια έκταση από στέπες, βουνά και δάση
But I had finally come to the realisation that going το αχνό φεγγαρόφωτο που αντανακλούσε στις πα- οκτώ φορές όσο το μέγεθος της Ελλάδας, κατοικούν
further south doesn’t always mean getting further
away. Instead, I settled on a memorable dinner of Patagonia has always been
Chilean sea bass at the hotel’s exquisite restaurant, a refuge for those seeking
overlooking the whitecaps through the Beagle Channel the solace of remote spaces
and the snowy peaks in the distance.
At night, I put on a pair of swim shorts here and dipped
into what has to be the world’s southernmost heated
pool, closed my eyes and was truly alone, at last.
174
